ProZ.com translation contests »
Benevolent deception: "The placebo button effect" » English to Greek » Entry by rokotas


Source text in English

Translation by rokotas (#25219)

Over the course of many years, without making any great fuss about it, the authorities in New York disabled most of the control buttons that once operated pedestrian-crossing lights in the city. Computerised timers, they had decided, almost always worked better. By 2004, fewer than 750 of 3,250 such buttons remained functional. The city government did not, however, take the disabled buttons away—beckoning countless fingers to futile pressing.

Initially, the buttons survived because of the cost of removing them. But it turned out that even inoperative buttons serve a purpose. Pedestrians who press a button are less likely to cross before the green man appears, says Tal Oron-Gilad of Ben-Gurion University of the Negev, in Israel. Having studied behaviour at crossings, she notes that people more readily obey a system which purports to heed their input.

Inoperative buttons produce placebo effects of this sort because people like an impression of control over systems they are using, says Eytan Adar, an expert on human-computer interaction at the University of Michigan, Ann Arbor. Dr Adar notes that his students commonly design software with a clickable “save” button that has no role other than to reassure those users who are unaware that their keystrokes are saved automatically anyway. Think of it, he says, as a touch of benevolent deception to counter the inherent coldness of the machine world.

That is one view. But, at road crossings at least, placebo buttons may also have a darker side. Ralf Risser, head of FACTUM, a Viennese institute that studies psychological factors in traffic systems, reckons that pedestrians’ awareness of their existence, and consequent resentment at the deception, now outweighs the benefits.
Στη διάρκεια πολλών ετών, και χωρίς μεγάλη δημοσιότητα, οι αρχές στη Νέα Υόρκη απενεργοποίησαν τα περισσότερα από τα κουμπιά που κάποτε έλεγχαν τους σηματοδότες στις διαβάσεις πεζών της πόλης. Είχαν αποφασίσει ότι χρονοδιακόπτες ελεγχόμενοι από ηλεκτρονικούς υπολογιστές λειτουργούσαν σχεδόν πάντοτε καλύτερα. Το 2004, λιγότερα από 750 από τα 3.250 τέτοια κουμπιά παρέμειναν ενεργά. Ωστόσο, οι δημοτικές αρχές δεν αφαίρεσαν τα ανενεργά κουμπιά – προκαλώντας αμέτρητα δάχτυλα να τα πατούν μάταια.

Αρχικά τα κουμπιά παρέμειναν στη θέση τους εξ αιτίας του κόστους που θα είχε η αφαίρεσή τους. Αποδείχθηκε όμως ότι ακόμα και τα μη ενεργά κουμπιά είχαν κάποιο σκοπό. Οι πεζοί που πατούν ένα κουμπί έχουν λιγότερες πιθανότητες να διασχίσουν τη διάβαση πριν εμφανισθεί το πράσινο ανθρωπάκι, λέει η Ταλ Ορόν-Γκιλάντ από το Πανεπιστήμιο Μπεν-Γκουριόν του Νέγκεβ, στο Ισραήλ. Αφού μελέτησε τη συμπεριφορά των ανθρώπων στις διασταυρώσεις, παρατήρησε ότι οι άνθρωποι υπακούουν πιο εύκολα σ’ ένα σύστημα το οποίο φαίνεται ότι λαμβάνει υπόψη τις εντολές τους.

Ο Εϋταν Αντάρ, ειδικός στην αλληλεπίδραση μεταξύ ανθρώπων και υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν, στο Αν Άρμπορ, λέει ότι τα ανενεργά κουμπιά προκαλούν ένα φαινόμενο πλασέμπο, επειδή αρέσει στους ανθρώπους να νιώθουν πως έχουν τον έλεγχο των συστημάτων τα οποία χρησιμοποιούν. Ο Δρ. Αντάρ παρατηρεί ότι οι φοιτητές του σχεδιάζουν συχνά λογισμικά με ένα κουμπί «αποθήκευσης», το οποίο δεν έχει άλλη χρήση από το να καθησυχάζει τους χρήστες εκείνους που δεν ξέρουν ότι αυτά που πληκτρολογούν αποθηκεύονται αυτόματα έτσι κι αλλιώς. Θεωρήστε το, λέει, ως μια πράξη καλοπροαίρετης εξαπάτησης για να αντισταθμίσει την εγγενή ψυχρότητα του κόσμου των μηχανών.

Αυτό είναι η μία άποψη. Στις διασταυρώσεις όμως, τουλάχιστον, τα κουμπιά πλασέμπο μπορεί να έχουν και μια κακή πλευρά. Ο Ραφ Ρίσσερ, επικεφαλής του FACTUM, ενός Βιενέζικου Ινστιτούτου που μελετά τους ψυχολογικούς παράγοντες στα κυκλοφοριακά συστήματα, υπολογίζει πως το γεγονός ότι οι πεζοί γνωρίζουν την ύπαρξή τους, και η ως εκ τούτου δυσανασχέτηση που αισθάνονται για την εξαπάτηση, ξεπερνά σήμερα τα πλεονεκτήματα.


Discuss this entry