This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
Freelance translator and/or interpreter, Verified site user
Data security
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
Affiliations
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
Polish to English: The Plantagenets General field: Art/Literary Detailed field: History
Source text - Polish Who were the Plantagenets? The name was not used by any of the characters in this book to describe themselves, with the exception of one: Geoffrey, count of Anjou, a handsome, belligerent redheaded young man born in 1113, who wore a sprig of yellow broom blossom in his hat and decorated his shield with lions. It was from the Latin name (Planta genista) of the broom that the name Plantagenet derived, while lions passant guardant became the heraldic symbol of English kingship, carried before vast armies from the chilly Lowlands of Scotland to the dusty plains of the Middle East. There is some irony here: Geoffrey never visited England, took scant direct interest in the affairs of the realm, and died in 1151, three years before his eldest son inherited the English Crown.
Nevertheless, Plantagenet is a powerful name. The kings who descended from Geoffrey ruled England for more than two centuries, beginning with Henry II, who inherited the Crown in 1154, and ending with Richard II, who was relieved of it by his cousin Henry Bolingbroke in 1399. They were the longest- reigning English royal dynasty, and during their times were founded some of the most basic elements of what we today know as England. The realm’s borders were established, as were its relationships with its neighbors— principally Scotland, Wales, France, and Ireland, but also the Low Countries, the papacy, and the Iberian states that eventually became Spain. Principles of law and institutions of government that have endured to this day were created in their essential forms— some deliberately, others either by accident or under duress. A rich mythology of national history and legend was concocted, and the cults of two national saints— Edward the Confessor and St. George— were established. The English tongue rose from an uncultured, rather coarse local dialect to become the language of parliamentary debate and poetic composition. Great castles, palaces, cathedrals, and monuments were raised; many of them still stand as testament to the genius of the men who conceived them, built them, and defended them against attack. Heroes were born, died, and became legends; so too were villains whose names still echo through the pages of history. (Some of those villains wore the crown.) Several of the most famous and dramatic battles in European history were fought, at Bouvines and Bannockburn, Sluys and Winchelsea, Crécy and Poitiers. Military tactics were revolutionized between a Norman age, in which warfare was the art of siegecraft, and the dawn of the fifteenth century, during which pitched battles were commonplace and the English, with their brave men-at-arms and deadly mounted archers, were the scourge of Europe. By the end of the Plantagenet years the English had begun to explore the art of war on the open seas. Naval tactics lagged some way behind tactics in the field, but by the middle of the fourteenth century something resembling an English navy could be deployed to protect the coasts and attack enemy shipping. It is undeniable that during the Plantagenet years many acts of savagery, butchery, cruelty, and stupidity were committed, but by 1399, where this book ends, the chilly island realm that had been conquered by William, the bastard of Normandy, in 1066 had been transformed into one of the most sophisticated and important kingdoms in Christendom. At its heart lay the power and prestige of the royal family.
Translation - English Kim byli Plantageneci? Żaden z przedstawionych w tej książce bohaterów nie określał tym przydomkiem siebie. Wyjątkiem był jeden człowiek: Godfryd, hrabia Anjou, urodzony w 1113 roku przystojny, rudowłosy i wojowniczy młodzieniec, który do hełmu przyczepiał żółty kwiat janowca a tarczę upiększał podobiznami lwów. Przydomek wziął się od łacińskiej nazwy janowca (planta genista), natomiast lwy stały się symbolem heraldycznym angielskiego panowania, zdobiącym chorągwie potężnych wojsk, od chłodnej Niziny Środkowoszkockiej, po zakurzone równiny Środkowego Wschodu. Jest w tym pewna doza ironii: Godfryd nigdy nie odwiedził Anglii i bezpośrednio sprawy królestwa niewiele go interesowały. Zmarł w 1151 roku, trzy lata przed tym, jak jego najstarszy syn odziedziczył koronę angielską.
Jednak imię Plantagenet kojarzy się z potęgą. Królowie, którzy wywodzili się od Godfryda, rządzili Anglią przez ponad dwa stulecia, począwszy od Henryka II, który odziedziczył Koronę w 1154 roku, a skończywszy na Ryszardzie II, od którego przejął ją w 1399 roku jego kuzyn Henryk IV Lancaster. Plantageneci byli najdłużej panującą w Anglii dynastią i to za ich czasów położono fundamenty pod współcześnie znaną Anglię. Wytyczono granice królestwa i uporządkowano stosunki sąsiedzkie — głównie ze Szkocją, Walią, Francją i Irlandią, ale także z Niderlandami, Stolicą Apostolską i państwami Półwyspu Iberyjskiego, które ostatecznie utworzyły Hiszpanię. Ponadto, po części celowo, po części przypadkowo lub z przymusu, powstały prawa i instytucje władzy, których istotne założenia przetrwały do dzisiaj. Powstała bogata mitologia narodowa i legendy, ustanowiono także kult dwóch patronów: św. Edwarda i św. Jerzego. Język angielski, z prostego i raczej ordynarnego dialektu, urósł do rangi języka parlamentarnych debat i twórczości literackiej. To wówczas wzniesiono wspaniałe zamki, pałace, katedry i pomniki. Wiele z nich przetrwało i świadczy o geniuszu ludzi, którzy je zaprojektowali, wybudowali i bronili przed wrogiem. To wtedy bohaterowie rodzili się, umierali i stawali się legendą — podobnie było ze złoczyńcami, których imiona do dzisiaj odbijają się echem na kartach historii (niektórzy z nich nosili koronę). Stoczono kilka najbardziej znanych i dramatycznych bitew w historii Europy: pod Bouvines, Bannockburn, Sluys, Winchelsea, Crécy czy Poitiers. Pomiędzy czasami Normanów, w których działania wojenne były sztuką oblężniczą, a początkiem XV w., w którym upowszechniła się walka pozycyjna a Anglicy ze swoimi odważnymi kawalerzystami i zabójczymi łucznikami byli postrachem Europy, zrewolucjonizowano taktykę wojskową. Jeszcze przed zmierzchem epoki Plantagenetów, Anglicy zaczęli odkrywać tajniki sztuki wojennej na otwartym morzu.Taktyka walki morskiej pozostawała w tyle za walką lądową, ale w połowie XIV w. coś na podobieństwo angielskiej marynarki było w stanie zabezpieczać wybrzeże i atakować wrogą flotę. Nie da się zaprzeczyć, że w czasach Plantagenetów dopuszczono się wielu aktów barbarzyństwa, okrucieństwa oraz głupoty, ale przed rokiem 1399, na którym kończy się ta książka, królestwo na chłodnej wyspie, którą podbił w 1066 roku Wilhelm Bękart z Normandii, zostało przekształcone w jedno z najbardziej rozwiniętych i najważniejszych królestw świata chrześcijańskiego. W jego sercu tętniła potęga i prestiż rodziny królewskiej.
More
Less
Translation education
PhD - University of Warmia and Mazury
Experience
Years of experience: 19. Registered at ProZ.com: Jun 2005.
English (Nicolaus Copernicus University, verified) English (University of Warmia and Mazury in Olsztyn, verified) English to Polish (UWM) Polish to English (UWM)
Memberships
N/A
Software
Across, Adobe Acrobat, memoQ, Microsoft Excel, Microsoft Word, OmegaT, LTB, MemSource, Microsoft Office, XLIFF Editor, Passolo, Powerpoint, Trados Studio, Wordfast
Expertise 